Tags
The goddess Folly and her court.
(Opera National de Paris production)
As far as I know there is no English translation
currently available on the internet of Jean-Philippe
Rameau's opera Platée (1745). As I found out full
well when I first started watching videos of scenes
from the opera on youTube. But I thought
that I would at least present here the English
translation to what is perhaps the most famous aria
of the opera, "Aux langueurs d'Appollon."
Platée
Act 2, Scene 5
"Aux langueurs d'Appollon"
LA FOLIE:
Formons les plus brillans concert;
Quand Jupiter porte les fers
De l'incomparable Platée,
Je veux que les transports de son ame enchantée
S'experiment par mes chants divers.
Admirés tout mon art célébre.
Felons d'un image funebre
Une allégresse par mes chants.
Aux langueurs d'Appollon, Daphne se refusa:
L'Amour, sur son tombeaux,
Eteignit son flambeau
La metamorphosa.
C'est ainsi que l'Amour de tout tems s'est vangé:
Que l'Amour est cruel, quand il est outrage!
Aux langueurs d'Appollon, Daphne se refusa:
L'Amour, sur son tombeaux,
Eteignit son flambeau
La metamorphosa.
FOLLY:
Let us pour forth the best of music;
When Jupiter is enchained
By the incomparable Platee,
It is my will that the transports of his enchanted heart
Be expressed in these divers songs of mine.
All of you, admire my celebrated art.
May a sad picture be turned
Into one of joy by my songs.
Apollo, being smitten with love for Daphne, was yet refused:
And Love, upon her tomb,
Extinguished that flame
And then transformed her.
Thus it is that Love has always sought vengeance:
How cruel is Love when she is outraged!
Apollo, being smitten with love for Daphne, was yet refused:
And Love, upon her tomb,
Extinguished that flame
And then transformed her.
(Translated by John Sidgwick, from the
program notes to the 1990 Minkowski recording —
with a few modifications.)
This Insubstantial Pageant Faded 
And oh, if you want to listen to the song click on the photo of Folly and her court at the top of the post. :DBernini, Apollo and Daphne.
Errr…. ok :up::D
Very cool, Ed. At least *I* appreciate true culture! 😆
BTW as I type this I'm trying out a new Blackberry browser. But I suppose you can't tell that. Don't worry, if it turns out I like it I will post on it. And so far I like it. :yes:
Yes I think that appreciation of Daphne's behind runs to many who like great culture. And though I have yet to hear from a good sample group, I would guess that Apollo's tushie is very popular among many also. :p
Well Darko, you can only please all of the people none of the time, or some of the people none of the time, or none of the people half of the time…I'm a little bit confused here…better forget all that. :pBut you did like the sculpture of Daphne's ass, right? Because I know I did. 😀
:lol:I think soon we may expect another interesting post at Angeliki`s 😀
I didn't even notice.Oh, man.I really need a life.:lol:
@ Star. It's the heat. Interest in tushies falls off. :p:heart:
😀 nice! Thanks!Boy that Daphne runs fast. Next time Apollo should find a girl who didn't try out for the Olympics!
"Apollo, being smitten with love for Daphne, was yet refused:And Love, upon her tomb,Extinguished that flameAnd then transformed her."for your Greek visitors :)Τη Δάφνη πρωταγάπησε κάποτε ο Απόλλων,που από θυμό τον έσπρωξε ο Έρωτας σε εκείνη.Όταν ο Φοίβος σκότωσε το Δράκο και χαιρόταν,τον Έρωτα ειρωνεύθηκε, για τα δικά του βέλη.«Τι θες, εσύ, μικρό παιδί κι έχεις τέτοια όπλα;Αυτά μόνο ταιριάζουνε στους ώμους τους δικούς μου.Εγώ μπορώ τον κάθε εχθρό με αυτά να εξοντώνω.Πριν από λίγο ξάπλωσα τον Πύθωνα στο χώμα,και τον τεράστιο όγκο του τον γέμισα σαΐτες.Να μην ανακατεύεσαι με τα δικά μου όπλακαι μη ζητάς να σ' επαινούν για τις δικές μου χάρες.Μείνε με τη λαμπάδα σου, αγάπες να φουντώνεις.»Αμέσως ανταπάντησε ο γιος της Αφροδίτης.«Εσύ, που όλους τους στόχους σου με βέλη σημαδεύειςκαι κάθε πλάσμα ζωντανό στο έδαφος ξαπλώνεις,πάντα θα υπολείπεσαι της δόξας της δικής μου,κι ετοιμάσου να δεχτείς τα ερωτικά μου βέλη.»Με τα φτερά του πέταξε σκίζοντας τον αέρακι απ' την κορφή του Παρνασσού στρώθηκε στο σημάδι.Απ' τις χορδές του τόξου του έφυγαν δυο σαΐτες,που η μια σβήνει τον έρωτα κι η άλλη τον ανάβει.Η δεύτερη, η ολόχρυση, με αιχμηρή τη μύτηκάρφωσε τον Απόλλωνα και του ανάβει πόθο.Η πρώτη, που ήταν χάλκινη με μύτη στομωμένηστη Δάφνη πάνω κάρφωσε, στου Πηνειού την κόρη.Ο Απόλλων ερωτεύεται την όμορφη τη Νύμφη,μα αυτή δεν καταδέχεται να μάθει το όνομά του,και μοναχή της κυνηγά αγρίμια μες στο δάσοςμε μια ταινία στα μαλλιά, στην Άρτεμη να μοιάζει.Πολλοί την ερωτεύτηκαν. Μα εκείνη δε νοιαζότανγια ειδύλλια και παντρειές και τους απέφευγε όλουςΕυχαριστιόταν μοναχή στα δάση να πλανιέται.Κάποια φορά την πίεσε ο γέρος της πατέρας«Ήρθε η ώρα, κόρη μου, να δω κι εγώ εγγόνια.»Κι εκείνη που δεν ήθελε τις τελετές του γάμου,με κόκκινο το πρόσωπο απ' της ντροπής το χρώμα,απ' το λαιμό αγκάλιασε τον Πηνειό και είπε:«Πατέρα, σε παρακαλώ, άσε με αγνή να ζήσω,σαν τη Θεά την Άρτεμη, για πάντα στη ζωή μου.»Συμφώνησε ο γέροντας. Όμως η ομορφιά τηςδεν την αφήνει να γευτεί αυτό που επιθυμούσε.Ο Απόλλωνας την αγαπά. Θέλει να την κερδίσει.Γυρεύει ανταπόκριση, μα όλα τον προδίδουνκι η μαντική η τέχνη του ανώφελη του είναι.Όπως αρπάζουνε φωτιά τα καλαμένια στάχυα,από δαδί που άτυχα πλησίασε το φράχτηή το ‘ριξε απρόσεχτα, σαν έφεξε η μέρα,διαβάτης κι άρπαξε φωτιά και φούντωσε η φλόγαέτσι φλογίζεται ο θεός, καίγεται η καρδιά τουγιατί εκεί μέσα κατοικεί ο μάταιος ερωτάς του.Βλέπει τα αστόλιστα μαλλιά να χύνονται στους ώμους-αλήθεια πώς να έμοιαζαν σαν θα ‘ταν στολισμένα;-Τα μάτια της παρατηρεί, που λάμπουνε σαν άστρα.Τα δάχτυλα, τα χέρια της με τα γυμνά της μπράτσακαι το μικρό το στόμα της, -τι μάταιο να βλέπει!Με το μυαλό φαντάζεται και τα κρυφά της μέρη.Η Δάφνη φεύγει γρήγορα όταν τον συναντάει.Δεν κάθεται ούτε λεπτό τα λόγια του ν' ακούσει.«Σε ικετεύω, Νύμφη μου, μείνε! Δεν είμ' εχθρός σου.Μην τρέχεις όπως φεύγουνε τα αρνιά μπροστά στο λύκο,τα ελάφια μπρος στο λέοντα κι όπως τα περιστέριαμε τα τρεμάμενα φτερά μπρος στ' αετού τη θέα.Εκείνα έχουν πίσω τους καθένα τον εχθρό του,όμως εσύ ξοπίσω σου τον ερωτά μου έχεις.Φυλάξου να μην γκρεμιστείς και πέσεις στα αγκάθιακαι χαραχτούν οι γάμπες σου μ' αταίριαστα σημάδιακαι προκαλέσω άθελα τέτοιο δικό σου πόνο.Μην είσαι τόσο βιαστική! Σταμάτα να φοβάσαι,θα περπατάω πίσω σου αν πάψεις τη φυγή σου.Να μάθεις δε με ρώτησες ποιο είναι το όνομά μου.Δεν είμαι εγώ απ' τα βουνά, μα ούτε και τσοπάνοςνα βόσκω τα κοπάδια μου σε τούτα εδώ τα μέρη.Αν ήξερες ποιος ήμουνα δε θα ‘τρεχες καθόλου.Δική μου η χώρα των Δελφών, η Τένεδος κι η Κλάρος,κι εμένα όλοι προσκυνούν στην πόλη των Πατάρων.Ο Δίας είν' πατέρας μου, κι εγώ αποκαλύπτωμελλούμενα και τωρινά κι αυταά που έχουν γίνει.Με τις χορδές της λύρας μου δένονται τα τραγούδια.Τα βέλη μου αλάθευτα, βρίσκουν παντού το στόχο,όπως αυτό που άνοιξε πληγή μες στην καρδιά μου.Την ιατρική ανακάλυψα κι ο κόσμος με ικετεύει,στα χέρια μου τα βότανα βρίσκουν τη δύναμή τους,μα βότανο δε βρίσκεται τον έρωτα να γιάνεικι όλες οι τέχνες άχρηστες είναι για μένα τώρα.»Θα ‘λεγε περισσότερα, μα η Πηνειίδα Νύμφητα λόγια του δεν κάθισε ούτε στιγμή ν' ακούσει,και προσπαθούσε να σωθεί με βήμα φοβισμένο.Ο αέρας, καθώς έτρεχε, γύμνωνε το κορμί της,το ρούχο της ανέμιζε. Και τα λυτά μαλλιά τηςη αύρα με απαλές πνοές τα 'στελνε προς τα πίσω.Και η φυγή την έκανε πιο όμορφη να μοιάζει.Ο Απόλλωνας, μη θέλοντας τα κάλλη της να χάσει,με βήμα που όλο φούντωνε όπως κι ο ερωτάς του,τα χνάρια της ακολουθεί, πατάει όπου πατούσε.Κι έμοιαζαν σκύλος με λαγό που τρέχουν στο λιβάδι.Ο σκύλος τρέχει ορμητικά το θήραμα μη χάσεικαι ο λαγός με τη φυγή γυρεύει σωτηρία.Ο σκύλος κάθε π' ακουμπά το θύμα του στα πόδιανομίζει πως τα δόντια του μπορούν να το αρπάξουν.Μα κι ο λαγός πως θα πιαστεί δε θέλει να πιστέψεικαι με ύστατη προσπάθεια τη σύλληψη αποφεύγει.Όμοια η Νύμφη κι ο Θεός, τρέχουν σαν τα αγρίμια,εκείνος απ' τον έρωτα κι εκείνη από το φόβο.Του δίνει ο έρωτας φτερά, αναπνοή δεν παίρνει,την πλάτη της πλησίασε, μπορεί να την αγγίξεικαι των μαλλιών της τ' άρωμα ρουφά με κάθ' ανάσα.Η Νύμφη πια ανήμπορη ωχρή και κουρασμένηαπ' την προσπάθεια της φυγής, νιώθει πως δεν αντέχει.Στο ρέμα που συνάντησε κάνει την προσευχή της.«Πατέρα, αν έχουν δύναμη ακόμη τα ποτάμιαβοήθα με και άλλαξε την όμορφη θωριά μουγιατί αιτία είναι αυτή της περιπέτειάς μου.»Σαν τέλειωσε η προσευχή, μούδιασε το κορμί της,φλοιός λεπτός της κάλυψε τα δροσερά της στήθη.Τα χέρια έγιναν κλαδιά και τα μαλλιά της φύλλα,τα πόδια της τα γρήγορα στη γη βαθιά ριζώσαν.Το πρόσωπό της σκέπασε η φυλλωσιά του θάμνουκι από όλη της την ομορφιά απόμεινε η λάμψη.Μα ο Θεός δεν έπαψε και τώρα να τη θέλει.Το δέντρο σαν πλησίασε τ' αγγίζει με το χέρικαι κάτω απ' το λεπτό φλοιό ακούει την καρδιά της.Σφιχταγκαλιάζει τα κλαδιά, φιλάει τον κορμό της-σαν να ‘χε σάρκα και οστά- μ' αυτός τον αποφεύγει.«Αφού γυναίκα δεν μπορείς να γίνεις πια δική μου,το δέντρο τώρα που ‘γινες αιώνια θα μ' ανήκει.Στεφάνι θα σε βάζω εγώ επάνω στα μαλλιά μου,στολίδι και στη λύρα μου και γύρω απ' τη φαρέτρακαι τους Ρωμαίους στρατηγούς, εσύ θα συνοδεύεις,όταν με ατέλειωτες πομπές το θρίαμβο θα ψάλλουνκαι θ' αντηχούν στο Λάτιο χαρμόσυνα τραγούδια.Σαν τα μαλλιά μου που ποτέ δε γνώρισαν ψαλίδικαι το κεφάλι μου ανθηρό για πάντα το κρατάνε,έτσι κι εσύ τα φύλλα σου ποτέ σου δε θα χάνεις.»Κούνησε η Δάφνη την κορφή όπως ένα κεφάλιπου γνέφει καταφατικά, δείγμα πως συμφωνούσε.
@ AngelikiPSIs that a cougar chasing Apollo?:p
Ha!And when Daphne disrobed for the 1000 kmApollo was smittenAnd bought a scalped ticketTo watch the event
Originally posted by edwardpiercy:
😆 😆 it was the naked Olympics body that got him in the first place! :p
:lol:paying tkts to see "disrobed Laurel" was not a smart thing to do!Apollo was "the Apollo after all!*Greek daphne = "laurel" in English * :)my favorite butterfly is the Apollo Butterfly (seen in Parnassus in Athens)
BTW, how do you pronounce "euoi" ???
It's about time!People are getting tired of the old gods turning into swans stuff. :p
So what you are saying is that Apollo had a free pass to the games. But evidently not a free pass to Daphne/Laurel. :p
kinda :psomehow I feel we rewrite Greek Mythology here! 😆
Originally posted by edwardpiercy:
*scratches head……*:?:
Well the context is…Swift in my sweet toiling for Bromios the Roaring Godwearied but not weariedpraising Bacchus, crying out "euoi"
🙂 yes "euoi" it is not translated into Greek…it is a cry out noise…more like oy! but still it is not right… I will ask Sophie and I will let you know if she translates it to her students… 🙂
Thank you!Like "ha!" No translation really, but still with a pronunciation. It made me think of "Joy!". 🙂
🙂 yes, but it sounds like the "oy" :doh: the Jewish use when they exclaim agony and excitement in Hebrew..:o Yannis is learning Hebrew now…. not an easy language …. :eyes:
Thanks. Was more curiosity than anything else but — I wanted to picture the women euoi-ing. ??? :pHey, how about e-i-e-i-o ???That's for farmers, not Bacchae. :p
when I was in girls scouts we did e-i-e-i-o 😆
:lol:I always wondered what that Girl Scout MOON merit badge was for!:lol:
Hummm. :devil::D
:lol:especially the girls wearing short skirts :phttp://www.lollipoplingerie.com/Merchant2/graphics/00000001/OIC/4118.jpg
😆 only in the dark! :p
😆 I wear the "MOON merit badge" with a great pride!I actually have more badges than Vaia has and she was a lieutenant :DI never got the "cookie badge" I always ate the cookies 😆
LMAO. Ah, the Cookie badge has proved to be the downfall of many a girl scout! 😆
The real Girl Scouts don't have any of that nice uniform stuff any more. Just like nurses don't wear the old nurse uniforms.Ah, all the good times are passed away!
Would like to see that!Rock collection, huh? :):lol:
I just recently acquired an old newpaper clipping (1970) showing me in my girl scout uniform with my rock collection. Freaked. Me. Out.:lol::heart:
Yeah. I had an awesome rock collection. All kinds of rocks from so many different places.Pretty cool.:D